Plantaardig gelooide huiden beschikken (net als onze eigen huid) over de eigenschap om sporen van het geleefde leven in zich op te slaan. Deze sporen zijn vaak residuen van de interactie met de 'buiten-wereld'. Door de huiden te lezen, kun je er een levensverhaal, een identiteit, uit herleiden.

Op dit moment hangen 5 verschillende Schors-Huiden in de tuin van museum Kranenburgh te Bergen (Noord Holland). Museum Kranenburgh ligt temidden van oude eiken-hakhoutbossen. Uit deze bossen werden in vroeger dagen schorsen geoogst die werden gebruikt om leder mee te looien.
De Schors-Huiden ontwikkelen door hun verblijf in de tuin een uniek patina, een nieuwe huidlaag. Er ontstaan unieke levensverhalen in de huiden. Landschap en huid smelten samen. 

Het blootstellen aan het landschap is de laatste stap in het totstandkomingsproces van de Schors-Huiden. Met deze laatste stap worden de werken gecompleteerd; ze zijn voorzien van een eigen identiteit en gaan een relatie met hun omgeving aan.

Een actuele weergave van deze Schors-Huiden is te vinden op mijn Instagram

De Schors-Huiden zijn een resultaat van het onderzoek naar lokaal plantaardig leerlooien. Dit onderzoek is mede mogelijk gemaakt door het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie.